Topologia podwójnego pierścienia

składa się z dwóch pierścieni o wspólnym środku (dwa pierścienie nie są połączone ze sobą).

Topologia podwójnego pierścienia jest tym samym co topologia pierścienia, z tym wyjątkiem, że drugi zapasowy pierścień łączy te same urządzenia.

Innymi słowy w celu zapewnienia niezawodności i elastyczności w sieci każde urządzenie sieciowe jest częścią dwóch niezależnych topologii pierścienia.

Dzięki funkcjom tolerancji na uszkodzenia i odtwarzania, pierścienie można przekonfigurować tak, żeby tworzyły jeden większy pierścień, a sieć mogła funkcjonować w przypadku uszkodzenia medium.

Zalety

możliwość zastosowania łącz optoelektronicznych, które wymagają bezpośredniego nadawania i odbierania transmitowanych sygnałów

możliwe wysokie osiągi, ponieważ każdy przewód łączy dwa konkretne komputery

Wady

złożona diagnostyka sieci

trudna lokalizacja uszkodzenia

pracochłonna rekonfiguracja sieci

wymagane specjalne procedury transmisyjne

dołączenie nowych stacji jest utrudnione, jeśli w pierścieniu jest wiele stacji

duża ilość kabli